چ مثل چمران

     نور خورشید چشمانم را اذیت می کرد ، سایه بان ماشین رو جلوی چشمهام کشیدم و به محمد گفتم : محمد جون، کنار همین مسجد پیاده می شوم . تو هم برو و به کارِت برس ، بعد از مغرب همین جا جلوی مسجد منتظرتم .

   لندکروز خاکمال شده رفت و من را با خرابه های شهری خالی از سکنه تنها گذاشت . در بین راه چند تایی از بچه های حزب الله را دیدم که مشغول سنگر بندی خانه ای یا بهتر بگویم ویرانه ای بودند . می گفتند تا الان چند تا از بچه ها را تک تیر اندازها زده اند .برای جلوگیری از کمین کردن تک تیر اندازها بهترین راه حل سنگربندی است .

خوشا زخم و زهر و سنگ . . .

می بایست زحمت کشید .

   بعضی اوقات که شب و نصفه شب بیخوابی به سرم می زنه و از فکر کارهای نکرده ام مغزم سوت می کشه ، عزمم رو جزم می کنم که محکم پا روی خودم بگذارم که شاید از بابت شهید کردن غرور و تکبرم خدا برکتی به وقت و عمرم عطا کنه .

    بیچاره شیطون ملعون از همین تکبر و غرور بود که رانده شد و من می خوام با شهید کردن غرورم شاید پدر شهید بشم و بدون حساب و کتاب بیفتم تو بهشت محبت و نظاره باریتعالی .

(تا حالا دو تا مرد با هم تو یک کارد دیده بودید؟)

(حاج ابراهیم همت خوشا به همتت)