خوش نویس

فاخلع نعلیک , انک بالواد المقدس طوی

                                     

کفشهایت را ازپاهایت درآور ، اینجا عرصه مقدسی است ، هر کسی را توان گام نهادن در این مسیر نیست ، مظاهر دنیا را در هم بپیچ و اول سفر ، به پای سرمشق خوبیها بیفت .

   ادب کن و همچون سرخط ابتدای خلقت ، پیچ و خمهای زندگیت را مشق کن .

  آنقدر بنویس و اشتباه کن و باز بنویس و دوباره بنویس تا خط ات همسان خط ابتدای خلقت شود .

   ادب کن ، کفشهایت را درآور، با پای خالی از تعلقات بیا ، نباید هیچ رنگی بیاوری ، رنگها از ما ، خطها از ما ، تو فقط خودت بیا .

*****************

مشق اول را که بی غلط نگاشت ، گره زد هرچه دنیا و مظاهرش را به هم .

هر آنچه بود را بر گرده انداخت و ادب کرد

حال . . .  

إرفَع رأسَک

   سرت را بالا بیاور ، از قلم خوردگی صفحات ات خجلت زده نباش ، برگه سپید دیگری بردار و به سرمشق نگاه کن . 

   خوب نظاره کن ، تو باید هر خط ات را همچو او قلم بزنی .

   قلمت را به مثابه شمشیرت به دست بگیر و رهسپار شو در میدان .

   مسیر پرخطری در پیش داری ، حروف پر پیچ و تابی را باید مشق کنی ، کش و قوس ها ، کشیدگی و کوتاهی ، فراز و فرود ، شکستگی و کوفتگی ، زخم و جراحت را .

(عین) را و (شین)  را و (قاف ) را

(حا) و (سین) و (یا) و (نون) را

(کاف) ، (را) ، (با) ، و (لام ) و (الف)

مشق کن پیچ و تاب دنیا را و چشم بدوز به سرمشق ات .

می بایست همچون او بنویسی ،

اکنون همانند نامت می شوی :

حُر می شوی  حُر . . .