بن بست کوچه اول (12)

ایام خوش آن بود که با دوست گذر شد .

    درسته به نسبت خیلی از آدمهایی که فی الحال مشغول گذران عمر هستم سن و سالی ندارم . ولی بعضی وقتها احساس پیری می کنم ، نه به خاطر سحرهایی که شب کرده ام یا شبهایی که سحر کرده ام ، بلکه به خاطر آدمهایی که دیده ام .

     چه بسیار کسانی که در بینمان بودند و دیگر نیستند ، از آن طرف هم کسانی که نبودند و حالا هستند . رفقایی که در 24 ساعت روز اگر همدیگر را نمی دیدیم ، انگار چیزی گم کرده بودیم و الان شاید 24 ماه هم از همدیگر خبر نداشته باشیم به جایی بر نمی خورد و هیچ حس گمشدگی در وجودمان فوران نمی کند .

بن بست کوچه اول (10)

     سال 86 که خدا به چهارچرخه تجهیزمون کرد ، شوفر بلامنازع بساط شدم ، بیدار شدن صبح کله سحر خودش برای ما جهاد اکبر بود !!! به زور انواع و اقسام زنگهای ساعت و موبایل که چشم به دنیا باز می کردم ، آتیش می کردم و می گازیدم به سمت منزل شیخنا ، شیخ بعضی اوقات هم منزل پدرشون بودند که کمی دورتر بود .

یک ملاحظه ، یک پیشنهاد

    امروز صبح که چندین کیلو کاغذ وارداتی بیت المال با ارز 3000 تومانی را آوردند . مثل همه صبح ، لیوانم را برداشتم و از چای دارچینی دست پخت پیرمرد باصفای آبدارخانه ، بعد از کلی خوش و بش پر کردم ، تا شاید خواب از کله ام بپرد .

    روزنامه ایران را برداشتم و به صفحه اول آن چشم دوختم و هورتی نثار چای دارچینی ام کردم . عجب دستپختی دارد این حاجی قربانی ما !!

    به به ! مثل اینکه بغیر از حاجی قربانی آبدارخانه ، دست طلاهای دیگری هم تو این مملکت نون می خورند ، تیتر یک روزنامه ایران ، روزنامه رسمی دولت جمهوری اسلامی ایران توجهم را جلب کرد ، «جشن انقلاب امید » خیلی جالب بود ، به همین راحتی از اسلامِ انقلاب فاکتور گرفته بودند . آنهم روز 21 بهمن ماه ، یکروز مانده به پیروزی انقلاب اسلامی ایران ، آخرین روز کاری قبل از تعطیلی 22 بهمن !!