این سیاهه شاید مربوط به 6 ماه قبل باشد (حول و حوش رجب المرجب) که حالا به اشتراک می گذارم ، زمانی که در مسجد محله مشغول کار فرهنگی بودم . به فراخور آن ایام سیاهه اش کردم . . . ولی موضوع رسمی است جاودانه که سالیان سال گرفتاری مان بوده و هست . شاید به جهت بی رجالی ، شاید بی تعهدی ، شاید چیپ ایسم و شاید هزاران شاید دیگر . . .
بخوانیدم !!
(( رابین هود ))
بعد از کلی کلاج و گاز و ترمز ، پشت چراغ قرمز ایستاده بودم . در فکر آن بودم که چرا گردش به راست ممنوع شده است ؟ واقعا چرا ؟؟؟
اگر ممنوع نبود من این چراغ قرمز را نیز پشت سر گذاشته بودم و شاید چند دقیقه ای . . .
نور چراغهای نئونی مغازه کنار خیابان توجهم را جلب کرد . شاید هم آزارم داد ، چراکه بدجوری چشمان خسته ام را اذیت کرد .
« مسکن رابین هود» !!
آخه رابین هود انگلیسی را چه به مسکن ؟
اون هم ، کرایه ؟ رهن و اجاره ؟ مشارکت در ساخت ؟ !!! آن هم در خیابانهای پایتخت کبیر ایران کبیر !!
بیچاره خالق رابین هود انگلیسی کجا به فکرش می رسید که شاید چند صد سال بعد همچنین استفاده تبلیغاتی از اسم شخصیت شخیص داستان اش بشود ؟
رابین هود عزیز که اسمش سر در مغازه ای در شهر تهران شده است چه گلی به سر جنگلی به نام شروود در اطراف دهات ناتینگهام زده بود ؟ که حالا می خواهد به سر تهران نشین ها بزند ؟ !! (به کسی بر نخورد !! ناتینگهام الان شهری شده است در شهرها ، آن موقع که رابین هود نوشته شد مطمئناً دهاتی بوده است در میان دهات ها !!!)
رابین هود که در انیمیشن های (پویانمایی) انگلیسی و ژاپنی روباه یا گربه ای نشان داده شده ، به شغل شریف راهزنی مشغول بوده است . راهزنی می کرده و جیب خلق الله (در مواردی جان کوچولو!!) را خالی می کرده و البته به یاری مستمندان و فقرای شهر می شتافته است .
هدفی متعالی (دستگیری از فقرا و نیازمندان) و وسیله ای ناپاک (دزدی و راهزنی) !!
من به شخصه هر وقت کارتون رابین هود از رسانه ملی پخش می شد مشتری پر و پا قرص اش بودم . شاید آن وقت ها نمی دانستم که در آینده ای دور (شاید 10 الی 15 سال بعد) دوباره سری به رابین هود بزنم و خاکی از چهره اش کنار بزنم . به شخصیت روباه گونه اش کمی واقعی نگاه کرده و جور دیگه ای به حکایت اش ملاحظه کنم . حکایتی که اکنون در گیر و دار کارهای مجموعه به شدت مشغله ذهنی ام شده !!
هدف ، وسیله !
آیا هدف وسیله را توجیه می کند ؟
یکی از سوالاتی که اذهان حقیقت خواه زیادی را به خود مشغول کرده است و در مواقعی تبدیل به مطالبه ای به حق شده است . به گمانم خیلی از افراد جامعه کوچک چلچله نیز درگیر خواهند بود . . .
آیا در تعالیم اسلام عزیز به ما رخصت داده شده است تا برای رسیدن به اهداف بلند و متعالی ، دست به هر اقدامی بزنیم ؟
از هر وسیله و ابزاری بهره بریم ؟
به هر کلام و فکری دست بیاندازیم ؟
برویم دزدی تا شکم فقرا را سیر کنیم ؟؟!!!
ساده اندیشی است برای مایی که نیمچه اعتقادی به عالم بالا داریم ، برای رتق و فتق امور جاری و پیش پا افتاده برکت حضور صلحا را بدهیم و در عوض چراغ آبدارخانه مسجدمان را با ظلمات منور کنیم .
بگذریم ، زیاد هم نباید رابین هودمان را سیاسی کنیم .
بگذریم . . .
