واجب فراموش شده !

  

  در لزوم امر به معروف و نهی از منکر بسیار سخن گفته شده است و قلمها و زبانها ی بسیاری ، از فقط گفتن و فقط نوشتن به روغن سوزی افتاده اند .

      امر به معروف و نهی از منکر اهمیت فراوانی دارد ، لازمه تعالی اجتماع مسلمانان است ، منکر کدام است ؟ معروف کدام است ؟ مقتضیات زمان در شناخت آنها و مراحل امر به معروف و نهی از منکر و . . . به فراوانی موضوعات ، در این زمینه بسیار پرداخته شده است .  

   نکته ای که به نظرم رسید تا در این سیاهه به آن بپردازم ظلمی است که من و امثال من در حق این واجب فراموش شده کرده ایم . امثال حقیر که وسعت دیدشان تنها به اندازه طول بینی مبارکشان است و از دین و دینداری تنها پوسته ای را دریافت کرده اند ، امر به معروف و نهی از منکر را نیز خلاصه کرده  اند در آنچه از دین می فهمند ، پوسته ای از دین که همانا پوشش جوانان دختر و پسر است !!

   به نظر شما اگر لیستی از معروفات یا منکرات مسلمانیمان بنگاریم موارد مذکور در کجای آن قرار می گیرند ، دارای چه اولویتی در لیست ما خواهند بود .

    امر به معروف و نهی از منکری که ضامن صلاح جامعه است را خلاصه کرده ایم در آنکه چرا دخترکان ، بزک کرده در خیابان پرسه می زنند و پسرکان خیره چشم به بی غیرتی مشغولند ؟

    نه آنکه نباید به این موضوع پرداخت ، نه ! ولی همه ی امر به معروف و نهی از منکر فقط این موضوع نیست !

      در زمانه ای که نفاق ، دو رویی ، دروغ ، تهمت ، بدعهدی ، چاپلوسی ، تزویر و ریا در کوله بار بی اخلاقیمان فراوان یافت می شود ، چه لزومی دارد که تیرهای امر و نهی مان را فقط روانه پوسته ها نماییم ؟

      بی اخلاقی و هزاران مورد دیگر از منکرات را آن به آن ، حتی از نزدیک ترین افراد خانواده و دوستانمان مشاهده می کنیم و لب فرو می بندیم . حتی در مواقعی فرد فردمان در تنور بی اخلاقی ها می دمیم و از زبانه های آتش آن گرما می گیریم  . . . در زمانه ای همرگهای غیرتمان بالا می زند که چرا . . .

آفتهای بسیاری می توان در این نوع نگاهمان به واجب فراموش شده بشماریم . شاید بعدها بیشتر به آن بپردازم . 

به شرط حیات . فی امان الله .